آرزومندی: روند تیم ملی بسکتبال امیدوار کننده است/ به داوری زمان دهیم
تاریخ انتشار: ۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۸۸۵۴۵۴
کارشناس بسکتبال ایران معتقد است: روند تیم ملی امیدوار کننده است و باید به جواد داوری در سمت ریاست فدراسیون فرصت داد.
علی آرزومندی در گفتوگو با ایسنا، درباره عملکرد تیم ملی بسکتبال ایران در پنجره چهارم انتخابی جامجهانی ۲۰۲۳ (برد مقابل ژاپن و باخت برابر استرالیا) توضیح داد: بازی به بازی و با گذشت زمان آقای ارمغانی شناخت بهتر و بیشتری نسبت به بازیکنان پیدا میکند و بازیکنان هم از نظر فنی آن چیزی که کادرفنی میخواهد را نسبت به گذشته با شرایط بهتری در زمین پیاده میکنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
او ادامه داد: فکر میکنم همانطور که همه اهالی این رشته میگویند بسکتبال ایران در یک دوره گذار است. اگر سالها جایگزین و پشتوانه سازی خوبی نبوده باید از یک جایی چشم خود را بر روی نتیجه ببندیم و فضا را به جوانترها بدهیم تا آن خلاء را پر کنیم. این پتانسیل و توان هم بدون شک در بسکتبال ایران وجود دارد که ستارههای جدیدی در آن ظهور کند.
با همان نتایج چهار سال پیش نیاز بود که تغییراتی را در بحث استعدادیابی ایجاد کنیم و این مسیر را بهبود ببخشیم که اینطور نشدکارشناس بسکتبال ایران با اشاره به نتایج تیمهای نوجوانان و جوانان ایران در رقابتهای قهرمانی آسیا، توضیح داد: همانطور که دیدید در هر دو رده تیمهای ما از نظر فیزیک و استعداد نسبت به خیلی از تیمها که نتیجه بهتری گرفتند شرایط بهتری داشتند و ما فقط نتیجه نگرفتیم. اگر بخواهیم واقع گرایانه نگاه کنیم تیم جوانان ما دقیقا ۴ سال پیش همین نتیجه را گرفت و آنجا توسط نیوزیلند حذف شدیم و در این دوره توسط کرهجنوبی حذف شدیم. توقعی که جامعه دارد باید واقعی باشد چون همه این نتایج تکرار اتفاقات چهار سال پیش بود که باید همان سالها بر آنها نظارت میشد تا تکرار نشود.
او تاکید کرد: با همان نتایج چهار سال پیش نیاز بود که تغییراتی را در بحث استعدادیابی ایجاد کنیم و این مسیر را بهبود ببخشیم که اینطور نشد. شیوه نامهای هم برای مسابقات پایه به صورت کارشناسی معرفی شد که متاسفانه اجرایی نشد و به آن شیوه نامه وفادار نماندیم. اگر تغییری در روند بسکتبال رخ ندهد مشخصا چهار سال بعد نیز باز هم این نتایج را میبینیم. اگر همین امروز برای چهار سال بعد برنامهریزی نکنیم باز هم همین حرفها را خواهیم زد.
آرزومندی در پاسخ به این سوال که آیا از نظر او تیم ملی ایران همچنان شانس صعود به جامجهانی را دارد؟ توضیح داد: باید واقع گرایانه صحبت کنیم. شرایط خیلی سخت است اما توان انجام این کار وجود دارد. یک حمایت همه جانبه میخواهد و نشد وجود ندارد. در بازی با استرالیا هم وقتی ۱۷ امتیاز عقب بودیم در جریان کواتر سه، در پنج دقیقه ۱۷ امتیاز را جبران کرده و دو امتیاز هم جلو افتادیم. البته نمیشود زیاد روی این آمار استناد کرد چون بالا و پایین بازی است، با این حال اما نشان میدهد که تیم ما پتانسیل بالایی دارد. به نظرم اختلاف ۳۰ امتیازی با استرالیا فاصله واقعی دو تیم نبود، نشانههایی از درخشش و پیشرفت شرایط بسکتبال کشور درباره جوانها را دیدیم که بارقههایی از امید را زنده کرد.
او در پاسخ به این سوال که با عملکرد چند ماهه جواد داوری روند فدراسیون را چگونه ارزیابی میکند؟ توضیح داد: برای قضاوت خیلی زود است و باید زمان بگذرد چون از وقتی داوری آمد در شرایط مسابقه بودهایم.
آرزومندی درباره راه اندازی سازمان لیگ و تغییر شیوه برگزاری مسابقات سوپر لیگ نسبت به یکی دو فصل قبل نیز اظهار کرد: از نظر من نسبت به سالهای قبل شیوه بهتری است. درباره سازمان لیگ هم باید بگویم که به نظرم قدم مثبتی است کما اینکه باشگاهها خیلی متولی نیستند و در سازمان لیگ باید باشگاهها تصمیم گیرنده اصلی باشند. در مجموع اما یک قدم مثبت است و فکر می کنم در سالهای بعد سازمان لیگ استقلال بهتری پیدا میکند. همه چیز قدم به قدم.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: تيم ملي بسكتبال ايران فدراسيون بسكتبال سعید ارمغانی بسکتبال ایران سازمان لیگ چهار سال تیم ملی سال پیش سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۸۸۵۴۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روند افزایشی خودکشی از 1388 تا 1401
خودکشی، امری عمومی در جوامع انسانی است. از این رو، میتوان آن را هم در تمام جوامع و هم در دورههای گوناگون تاریخی سراغ گرفت. هر چند خودکشی با عوامل محیطی و اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ دارد، اما همیشه و در هر شرایطی به عنوان مسأله اجتماعی بروز پیدا نمیکند. آن چه که خودکشی را در سطح مسأله اجتماعی بازنمایی میکند، از یک سو نرخ خودکشی و از سوی دیگر احساس عمومی نسبت رواج آن و نیز تمایل به خودکشی است. نرخ خودکشی هر چند خود را در آمارها نشان میدهد، اما در مواجهه با مصادیق خودکشی، فهم عامه نیز درکی از رسیدن تعدد خودکشی به مرزهای نوعی از ترس اجتماعی دارد؛ چرا که خودکشی در شرایط آنومیک و بحرانی، پدیدهای سرایتی است و با گسترش و تنوع آن، افراد مستعد را به خود مشغول میکند.
-اگر فضای اجتماعی تقویت کننده این تمایل و احساس باشد، خودکشی مانند یک ویروس ذهنی، افراد بسیاری را با خود درگیر میکند. خودسوزی زنان ایلامی نمونه بارز این سرایتپذیری است. خودکشی پزشکان نیز از این نوع است؛ وقتی پزشکی که از نظر ما دارای شغلی با منزلت اجتماعی بالایی است و به نظر موفق میآید، به عنوان فردی اثرگذار بر محیط خود نقشآفرینی میکند، دست به خودکشی میزند، دیگر پزشکان را به عنوان راهی برای رهایی از فشارهای محیطی به اندیشه وامیدارد. این که در مدت کوتاهی، جامعه با خودکشی افرادی مواجه شده که پیش از آن یا در این باره خبری نمیشنید و یا چنان نادر بود که شاخکهای فهم عامه نسبت به آن به عنوان موضوعی متفاوت حساس نمیشد، واجد اهمیت است. 20 خودکشی موفق پزشکان در سال گذشته، عدد کوچکی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. خودکشی کارگران در محل کار خود از طریق حلق آویز و یا خودسوزی که سال گذشته موارد متعددی گزارش شد، از این زمره است که میتواند به راحتی به دیگرانی که آن شرایط را دارند، سرایت کند.
وقتی به خودکشی به عنوان پدیده اجتماعی نگاه میکنیم، باید آمار آن و روند تحولات آن را مورد توجه قرار دهیم. متأسفانه آمار خودکشی در ایران چندان دقیق نیست. سابقه گردآوری منظم آمار خودکشی در ایران چندان طولانی نیست و ما اطلاعات دقیقی از آمار خودکشی دهههای گذشته را یا نداریم و یا دقیق نداریم. به عنوان مثال، آمار ثبتی مشخصی از خودکشی پیش از انقلاب و دو دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداریم. در حال حاضر نیز بین آمار انتشار یافته از سوی مرکز آمار ایران در سالنامههای آماری که عمدتا متکی به آمار نیروی انتظامی است با آمار پزشکی قانونی تفاوت وجود دارد که قابل توجیه است(اولی مربوط به خودکشی در صحنه وقوع خودکشی و دومی مربوط به نتیجه خودکشی پس از رساندن فرد به بیمارستان و عدم موفقیت درمان در مورد تعدادی دیگر میشود)، اما انتشار دوگانه آن میتواند موجب خطای توصیف و تحلیل پدیده خودکشی شود.
به عنوان مثال دادههای سالنامه آماری مرکز آمار ایران طی سالهای 1380 تا 1391 نشان میدهد که 27168 نفر بر اثر خودکشی فوت شده بودند. این در حالی است که براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور فوتشدگان ناشی از خودکشی در این دوره 38691 نفر بود که حدود 11523 نفر بیشتر از مرکز آمار ایران است. به هر صورت باید در نظر داشته باشیم که آمار موجود در ایران، حداقلی است و واقعیت تعداد خودکشی بیش از تعدادی است که اعلام میشود؛ چرا که باید در نظر گرفت که ما در ایران با نوعی از پنهان کاری در بیان خودکشی در برخی از لایههای اجتماعی به خاطر انگ خودکشی مواجه هستیم، و یا حتی نگاه امنیتی به خودکشی در بین برخی افراد و سازمانها میتواند در انتشار آمار خودکشی سهم داشته باشد. با این حال، بر اساس آمار منتشر شده که وضعیت حداقلی را به نمایش میگذارد، میزان و روند خودکشی در ایران، قابل تأمل است و نیازمند توجه خاص به شرایطی که در حال تشدید خودکشی در ایران است.
اطلاعات آماری مربوط به خودکشی در سال گذشته(1402) هنوز منتشر نشده است، اما در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران بیش از 6 هزار نفر بر اثر خودکشی فوت کردهاند که به نظر میرسد در سال 1402 افزایش قابل ملاحظهای داشته است. تعداد خودکشی منجر به فوت در سال 1400 از سوی نیروی انتظامی 5085 نفر بیان شد که در سال 1401 حداقل 18 درصد رشد داشته است. اگر سال 95 را برای مقایسه در نظر بگیریم، تعداد خودکشی منجر به مرگ در ایران حدود 59 درصد رشد داشته است. این میزان رشد، نشان میدهد که نمیتوان مدعی بود رشد خودکشی تابعی از رشد جمعیت است؛ چرا که جمعیت ایران طی این 7 سال، 59 درصد رشد نداشته است. رشد جمعیت ایران در سال 1401 در مقایسه با سال 95 حدود 9.5 درصد میشود؛ بنابر این، درصد رشد خودکشی در ایران طی این مدت حدود 6.2 برابر درصد رشد جمعیت بوده است. پس باید علل افزایش میزان خودکشی را جای دیگری جستجو کنیم.
از زوایهای دیگر به آمار خودکشی در ایران نگاهی بیاندازیم. نرخ خودکشی موفق که بر مبنای 100 هزار نفر محاسبه میشود در سال 1401 بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران به 7.4 نفر رسید. کافی است بدانیم نرخ خودکشی در سال 1388 حدود 4.1 نفر بود؛ یعنی طی 14 سال اخیر بر نرخ خودکشی 3.3 نفر افزوده شده است. به عبارتی، نرخ خودکشی در دو دهه اخیر رو به فزونی بوده است و در مقایسه با سال 88 فاصله اندکی تا دو برابر شدن دارد. این در صورتی است که نرخ اقدام به خودکشی در اوایل دهه 60 حدود 1.3 بود؛ که قطعا نرخ خودکشیهای موفق در آن سال بسیار کمتر از این میزان است. با توجه به این که به ازای هر خودکشی موفق بین 20 تا 30 برابر اقدام به خودکشی داریم، احتمالا در سال 1401 بین 120 تا 180 هزار اقدام به خودکشی داشتیم.
حال اگر حد وسط این دو را در نظر بگیریم بر حسب 150 هزار اقدام به خودکشی، نرخ اقدام به خودکشی 176.5 خواهد بود؛ یعنی در سال 1401 از هر 100 هزار نفر 176.5 نفر اقدام به خودکشی کردهاند که در مقایسه با ابتدای دهه 60 نرخ اقدام به خودکشی حدود 135 برابر شده است. این افزایش عجیب، ناشی از شرایط کلان حاکم بر جامعه ایران و سیر تحولات آن در چند دهه گذشته است. باید توجه داشت که انباشت مسائل در شرایط کنونی بهویژه چند سال اخیر، به شرایط فوق هشدار رسیده و ضروری است نهادهای مسئول نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. این توجه نه در تقویت فعالیتهای مددکاری مانند اورژانس 123 ـ که البته در جای خود بسیار مهم است ـ بلکه به تغییر رویههایی معطوف است که جامعه ایرانی را با بحران گذران زندگی و فرایند کاهش شأن انسانی افراد در موقعیتهای پایدار و بازتولیدشونده توهین و تحقیر و تبعیض، و نادیده گرفتن حقوق شهروندی و حق فردیت مواجه کرده است.
نرخ خودکشی موفق در ایران از سال 1388 تا 1401(به ازای 100 هزار نفر)
بیشتر بخوانید:
216216
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901656